Wethouder Astrid van de Weijenberg van Gemeente Waterland, op bovenstaande foto in actie tijdens NL Doet, vertegenwoordigt de binnen G’oud de zeven deelnemende gemeentes. Naast haar eigen gemeente zijn dat de gemeentes Edam/Volendam, Landsmeer, Oostzaan, Purmerend, Wormerland en Zaanstad. Best een verantwoordelijkheid, want het gaat binnen G’oud over belangrijke maatschappelijke thema’s en veel geld. Bovendien zijn de verschillen groot. Maar wat wethouder Van de Weijenberg betreft ligt de focus vooral op overeenkomsten, mogelijkheden en kansen. Bijvoorbeeld de kans om dingen uit te proberen.
De kans om dingen uit te proberen kenmerkt ‘het G’oud gevoel’ van Astrid van de Weijenberg: binnen G’oud onderzoeken we wat werkt en halen we inspiratie uit pilots en lopende projecten in andere gemeentes en organisaties. De Waterlandse wethouder vertelt: “Tijdens een ledenvergadering van G’oud was er een presentatie van de gemeente Zeist over een unieke benadering van zorg en welzijn, via de coöperatie Austerlitz Zorgt. Daar kunnen we van leren. De problematiek in gemeentes komt overeen. Daarbij maakt het niet veel uit of je nu een grote of een kleine gemeente bent. In die zin is het goed om binnen G’oud ervaringen uit te wisselen. Maar ik pleit wel voor de juiste schaalgrootte: begin klein, sluit waar mogelijk aan bij bestaande initiatieven en houd oog voor verschillen.”
Verbinding zoeken in de verschillen
Want verschillen zijn er ook, op allerlei niveaus. Niet alleen tussen gemeentes, maar ook daarbinnen. En vooral ook: tussen mensen. Het is essentieel om mensen echt te zien, te luisteren en elkaar te ontmoeten, vindt wethouder Van de Weijenberg: “Ieder mens is anders, we moeten goed luisteren naar wat een ander nodig heeft. Daarom ben ik enthousiast over een project als Sociale Benadering Dementie. Deze aanpak gaat uit van gelijkwaardige relaties waarin mensen zich gezien en gehoord voelen. Zorgverleners die deze methode toepassen, streven naar oprechte verbindingen.
“Ieder mens is anders, we moeten goed luisteren
naar wat een ander nodig heeft.”
Die verbinding is belangrijk. Laten we vooral kijken naar de mogelijkheden van mensen, en andersom: mensen mogelijkheden laten zien. Daartoe werkt gemeente Waterland met de ‘Wegwijzer Waterland’. Dat is een ‘sociale kaart plus’, met informatie over allerlei manieren om mee te blijven doen. Het is een manier om mensen op ideeën te brengen en zelf een keuze te geven: wil ik meedoen, en zo ja: hoe? In plaats van: ‘wij zijn de professionals en we weten wel wat goed voor u is’.
Voor de meeste mensen is het gemeenschappelijke heel belangrijk. Voor ons als gemeente uiteraard ook: samen bouw je een gemeenschap. Daarom is één van onze aandachtspunten ook het voortbestaan van dorpshuizen.”
Belangrijke zaken kosten knaken
Dan toch nog even terug naar het geld. Want ‘belangrijke zaken kosten knaken’, daar is deze wethouder zich na een ambtstermijn van ruim zeven jaar terdege van bewust. Maar het kan niet zo zijn dat de moeite die we doen om de kosten van de zorgverzekeraars te verminderen, wordt ‘beloond’ met extra uitgaven voor gemeentes: “We willen als gemeente heel graag meewerken, maar ook wij lopen tegen onze grenzen aan. Er is niet meer geld, we moeten het in andere mogelijkheden zoeken. Efficiëntere huisvesting bijvoorbeeld. Stel dat ouderen met een zorgvraag zelfstandig naast elkaar op één galerij zouden wonen, met een gemeenschappelijke ruimte in het complex — dat zou veel voordelen opleveren. Niet alleen scheelt dat een thuiszorgmedewerker reistijd, maar zijn er ook meer mogelijkheden voor sociale interactie. Een ander voorbeeld is de afstemming tussen verschillende afdelingen binnen gemeentes. Zo heeft de afdeling Ruimtelijke Ordening niet altijd vanzelfsprekend contact met het Sociaal Domein, terwijl er wel kansen liggen om te bouwen voor ouderen of mensen die zorg nodig hebben. G’oud kan daarbij een verbindende rol spelen; door met elkaar te praten, ontstaan er andere inzichten.”
Duurzame oplossingen zoeken
Een ander belangrijk aspect om rekening mee te houden, is de tijdelijkheid van subsidies. Wethouder Van de Weijenberg: “Het is heel mooi dat er dankzij G’oud financiering is voor mooie projecten, zoals bijvoorbeeld Community Care op Marken. Maar die financiering is tijdelijk en stopt op een gegeven moment. We moeten dus ook tijdig nadenken hoe we die projecten straks een duurzaam vervolg kunnen geven.”
Goed, gerust, gezond, en vooral: fit!
Ten slotte nog de vraag: wat betekent ‘ouder worden’ voor Astrid van de Weijenberg zelf? Daar is deze actieve bestuurder nog niet dagelijks mee bezig, al erkent zij wel het belang om daar tijdig over na te denken. Eén ding is duidelijk, ze hoopt goed, gerust en gezond en vooral fit oud te worden: “Met de zorg die ik nodig heb, de activiteiten die bij mij passen en het vermogen om anderen zorg te verlenen op het niveau dat ik op dat moment aankan. Daar ga ik voor”.
